บทความวิจัย รสวรรณคดีไทยในรามเกียรติ์เป็นผลงานของ
สมนึก มั่งมูล
ผู้วิจัยได้ทำการศึกษาในวรรณคดีเกี่ยวกับรสวรรณคดีไทยที่ปรากฏในรามเกียรติ์ผู้วิจัยได้อธิบายถึงรสวรรณคดีไว้ว่าวรรณคดีเป็นงานที่แสดงอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดและจิตนาการขึ้นและกวีจึงจำเป็นต้องถ่ายทอดถ้อยคำอย่างประณีตให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่องเพื่อให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์สะเทือนใจจึงเป็นภาษาที่ช่วยให้เกิดรสเกิดอารมณ์ ที่เรียกว่า“รสวรรณคดี”อารมณ์ต่างๆในวรรณคดีเช่น อารมณ์รัก โศกเศร้า โกรธ เป็นต้น และนี้ก็เป็นเหตุให้เกิดรสวรรณคดีซึ่งรสวรรณคดีจะเป็นสิ่งสำคัญในการสร้างอารมณ์สะเทือนใจให้กับผู้อ่านทำให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์ความรู้สึกคล้อยตามทั้งยังทำให้วรรณคดีมีคุณค่า มีความงดงามมากขึ้น ซึ่งรสของวรรณคดีนั้นมี 2 ประเภทคือ รสวรรณคดีไทยซึ่งมีทั้งหมด 4 รสและรสวรรณคดีสันสกฤตซึ่งมี 9 รสจากที่ผู้วิจัยได้ศึกษาเนื้อเรื่องดังนี้
ดังที่ดิฉันได้ศึกษาเรื่องรสวรรรคดีก็ได้เปรียบเทียบให้ผู้อ่านได้รู้ถึงรสวรรณคดีว่ารสวรรณคดีก็เปรียบเสมือนรสชาติของอาหาร ที่มีรสเปรี้ยว หวาน มัน เค็ม
รสวรรณคดีที่ปรากฏในบทละครเรื่องรามเกียรติ์พบมากที่สุดคือบทเสาวรจนีพบว่าเกิดจากการชมการแต่งกายของตัวละครส่วนบทที่พบน้อยที่สุดคือบทนารีปราโมทย์เพราะรามเกียรติ์เป็นวรรณคดีที่มีเนื้อหาส่วนใหญ่เกี่ยวกับสงครามส่วนบทพิโรธวาทังนั้นพบเป็นลำดับสองเพราะรามเกียรติ์เป็นการต่อสู้เกิดจากการใช้วาจาเหน็บแนม ประชดประชัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น